INFECCIÓNS DE TRANSMISIÓN SEXUAL
- ¿Que son as I.T.S.?
- ¿Son moi frecuentes?
- ¿Como se preveñen?
- ¿Cal é a súa orixe?
- ¿Comezan tódalas I.T.S. por contacto sexual?
- I.T.S. máis comúns:
As I.T.S. son Infeccións de Transmisión Sexual que as persoas poden contraer cando manteñen contactos sexuais vaxinais, anais ou buco-xenitais sen protección ou durante o embarazo e/ou parto da nai cara os bebes.
O axente causal das Infeccións de Transmisión Sexual pode ser un virus, unha bacteria, un fungo ou un parásito. Toda persoa portadora da I.T.S. transmitirá a súa infección a outra/s parella/s no caso de manter relacións sexuais sen protección antes de ser tratados medicamente.
Ningunha persoa sexa da idade que sexa está libre de contaxio se mantén relacións sexuais de risco, e padecelas unha vez non producen inmunidade. Para a súa eliminación terán que ser tratadas o antes posible con antibióticos específicos con receita médica.
¿SON MOI FRECUENTES?
Estas infeccións están a experimentar un destacable aumento nos últimos anos como consecuencia dos cambios nos estilos de vida, costumes, novos socializadores, incremento da etapa adolescente (comeza antes e remata máis tarde), diminución da percepción de risco de cara ao contaxio, aumento da sensación de invulnerabilidade xuvenil, inicio prematuro e abusivo no consumo de drogas legais e ilegais, deficiente educación sexual, vergoña de acudir ao médico...
As razóns do aumento da transmisión de I.T.S. intégranse en gran parte das dimensións que abarcan a nosa vida mentres que a explicación redúcese a unha: a responsabilidade. Estamos nun momento social no que xa non se trata de culpabilizar a aqueles que erran senón a educalos para previr.
A maior parte das veces a sociedade adulta culpabiliza a aqueles moz@s que visibilizan un problema, sobre todo cando se trata dun problema de lexitimidade moral. Quizais a crítica non debe ter un sentido unidireccional cara os e as adolescentes que erran, senón que tamén se debera dirixir cara a poboación adulta como aqueles portadores da responsabilidade educadora dos máis novos. A crítica debe ser constructiva, reflexiva e necesariamente ten que supoñer melloras a través da educación.
¿COMO SE PREVEÑEN?
O método de prevención das I.T.S. Nas relacións sexuais máis efectivo é o preservativo masculino e feminino, sempre e cando se utilice correctamente.
Tamén é certo que non debemos reducir o medio de transmisión destas infeccións á simple penetración, senón que tamén se poden contaxiar polo roce xenital ou coas mans, compartir artículos eróticos e hixiénicos, roupa interior, etc.
Se se é portador/a dunha I.T.S. O máis cauto é absterse de manter relacións sexuais ata acudir ó médico, cercionarse do diagnóstico e, de ser o caso, cumprir o tratamento. Ademáis, o correcto é informar ás parellas sexuais dos derradeiros 6 meses sobre o teu caso para que se poidan facer as probas pertinentes e tratarse medicamente e así evitar novos contaxios .
¿CAL É A ORIXE DAS I.T.S. ?
ORIXE BACTERIANA
- Infeccións gonocócicas
- Uretrites non ganocócicas
- Chancroide
- Sífilis
ORIXE VÍRICA
- Herpes xenital
- Condinomas acuminados
- VIH
- Hepatite
- Molusco contaxioso
ORIXE FÚNXICA
- Candidiase vaxinal
CAUSADA POR PROTOZOOS
- Tricomoniase
ECTOPARASITOSES COMO ITS
- Escabiose
- Pediculose Pube
¿COMEZAN TÓDALAS I.T.S. POR CONTAXIO SEXUAL?
Non, pero debemos ser conscientes de que se unha persoa é portadora da infección os sous membros da parella teñen que tratarse para evitar continuar contaxiándose mutuamente a infección e, se é o caso, non contaxiala a outras parellas sexuais.
VÍA DE TRANSMISIÓN UNICAMENTE SEXUAL
- Gonorrea
- Clamidia
- V.I.H./SIDA
- Sífilis
- Herpes Simple
- Hepatite B
- Virus do Papiloma Humano
POSIBILIDADE DE INFECCIÓN NON SEXUAL
- Vaxinitis
- Cándidas
- Parásitos: sarna ou piollos pato
- Infeccións Urinarias
- Tricomonas
Infección causada pola bacteria Nesseira gonorrea e transmitida mediante contacto sexual. Afecta especialmente á uretra, colo uterino, ano e farinxe.
A gonorrea non sempre produce síntomas, ademáis de que estos poden aparecer entre tres días e tres semanas despois do contacto sexual coa persoa infectada.
• Síntomas no home: de 2 a 6 días despois inflamación da uretra, secrecións de pus de cor amarelo, escozor, picor e dor ao orinar.
• Síntomas na muller: poden non aparecer ou presentar secreción purulenta na vaxina, picor e dor ao urinar.
• A infección no recto causa picor anal, dor rectal, moco nas feces, sangrados ou estrinximento intestinal.
• Manter sexo oral cunha persoa portadora da infección pode provocar farinxite gonocócica.
• De non tratarse pode aparecer...: esterilidade, dor no pene, enfermidade inflamatoria pélvica, artrite. No caso dos neonatos de nais infectadas a infección pode producir cegueira e conxuntivite.
CLAMIDIA
É unha das I.T.S. máis comúns, sendo a maior parte dos afectados menores de 25 anos. A causa da clamidia é a bacteria Chlamydia trachomatis.
Moitas veces, sobre todo nas mulleres, non aparecen síntomas. Aínda así pasaremos a enumeralos.
• Síntomas no home: secrecións polo pene, dor ao urinar e síntomas de epididimite (inflamación dos canos do seme) e prostatite.
• Síntomas na muller: sangrado despois do coito vaxinal e entre as regras, dor abdominal, supuración vaxinal, cervicite mucopurulenta, enfermidade inflamatoria pélvica, ou dor crónica pélvica.
• En homes e mulleres pode producir secreción e malestar anorrectal, conxuntivite ou dor nas articulacións.
• De non tratarse pode aparecer...: Aos homes pódenselle inflamar os condutos espermáticos e bloquearse. Nas mulleres pode ocasionar a enfermidade inflamatoria pélvica e obstruír as trompas de Falopio.
É unha I.T.S. Que está a experimentar un aumento nos últimos anos. transmítese por vía sexual (vaxinal, anal ou oral), sanguínea e de nai a fillo durante o embarazo ou parto (sífilis conxénita). Está causada pola bacteria Treponema pallidum.
Esta grave enfermidade evoluciona por etapas:
1. SÍFILIS PRIMARIA: despois de 9 a 90 días (período de incubación) aparece un vulto que despois forma un chancro, con bordos duros, secreción purulenta e non doloroso. O chancro sifilítico sitúase na zona de contacto secual (xenitais, ano e/ou boca), ás 4 ou 6 semanas cura sen máis explicación. Pero sen tratamento a enfermidade continúa.
2. SIFILIS SECUNDARIA: ao cabo de 8 semanas aparecen febre, dores musculares, malestar xeneral, inflamación nos ganglios, erupcións en peito, espalda, brazos e pernas (roséola sifilítica).
3. SÍFILIS TERCIARIA: Ao cabo de 2 a 6 anos evoluciona con lesións moi destrutivos no sistema nervioso central, cardiovascular e óseo articular.
• De non tratarse pode aparecer...: lesións no corazón e nos vasos sanguíneos causando fallos cardíacos; lesións no cerebro e na médula espinal causando parálisis, trastornos psíquicos e demencia; malformacións e incluso a morte do recén nado.
VIRUS DO PAPILOMA HUMANO/ CONDILOMAS ACUMINADOS
É un virus altamente contaxioso causado polo V.P.H. En moitas ocasións non producen síntomas, aínda así ás veces preséntanse verrugas xenitais 3 meses despois da relación sexual localizadas do seguinte xeito:
• Síntomas no home: no freo, glande, prepucio e zona perianal.
• Síntomas na muller: na vaxina, colo uterino, zona perianal e vulva.
• De non tratarse pode aparecer..: Existen moitos tipos chegando algúns deles a producir cancro de colo de útero, vaxina, vulva, pene ou ano.
VIH/SIDA
A Síndrome da Inmunodeficiencia Humana (SIDA) está causada polo Virus da Inmunodeficiencia Humana (VIH). Este virus transmítese fundamentalmente a través das relacións sexuais (fluxos vaxinais e seme), aínda que tamén se contaxia por sangue e de nai a fillo.
Na actualidade hai aproximadamente un 25% de persoas infectadas polo VIH que non o saben, polo que se se teñen prácticas sexuais de risco e varias parellas sexuais é moi recomendable facerse a proba.
A enfermidade maniféstase entre 8 e 10 anos despois da súa transmisión. Caracteríszase polo deterioro do sistema defensivo natural do organismo que facilita a aparición de infeccións e procesos cancerosos resistentes aos tratamentos habituais.
HERPES XENITAL
É unha infección causada polo virus herpes simple (VHS). Transmítese por contacto sexual, normalmente vaxinal, anal ou oral-xenital, aínda que tamén xurden casos por contacto a través das mans.
• Síntomas en homes e mulleres: dores e inflamacións arredor dos xenitais, síntomas semellantes aos da gripe e escozor ao urinar.
• De non tratarse pode aparecer..: reaparición dos síntomas, nalgúns casos relacionados con stuacións de estrés. Incremento do risco de padecer cancro de colo de útero e de darse lesións cerebrais en fill@s de mulleres infectadas e incluso abortos ou nacementos prematuros.
HEPATITE B
Provocado polo virus da hepatite B (VHB) pódese adquirir por relacións sexuais (vaxinais, anais ou orais), por contacto sanguíneo ou de nai a fill@.
• Síntomas en homes e mulleres: fatiga, malestar, dor nas articulacións, músculos e cabeza e ictericia.
• De non tratarse pode aparecer..: Se a infección se cronifica a persoa infectada pode transmitir hepatite B toda a súa vida.
• Existe unha vacina eficaz incluída no calendario de vacinación infantil dende 1994. As persoas non vacinadas e con relacións sexuais non protexidas deben vacinarse.
CÁNDIDA/ INFECCIÓN VAXINAL POR HONGOS
Trátase dun hongo que coloniza as mucosas xenitais. O seu orixe non ten por que ser por contacto sexual, aínda que unha persoa infectada por motivos propios si o transmitirá se mantén relacións sexuais sen protección.
• Síntomas en homes e mulleres: aumento da secreción vaxinal (vólvese branca e espesa), ás veces acompañada de picor intenso.
TRICOMONAS
Ven causada por un protozoo parásito chamado Tricomona vaginalis. É unha infección vaxinal moi frecuente que afecta sobre todo a mulleres.
• Síntomas no home: irritación temporal dentro do pene, secreción ou ardor leve despois de urinar ou manter relacións sexuais.
• Síntomas na muller: fluxo vaxinal abundante de cor amarelo verdoso ou gris verdoso, fedorento e proído vulvar intenso.
PARÁSITOS
• SARNA OU RAÑA: causada por un ácaro, produce un picor intenso que aumenta progresiamente e ademáis afecta á pel con pregamentos.
• PIOLLOS PATO: producido por uns parásitos que viven na peluxe púbica. O síntoma máis frecuente é o picor intenso.
• TRATAMENTO: ambos parásitos trátanse con locións e xabóns específicos.
